inicio • fundacion • actividades • coleccion de arte • actividades • contacto • Jan & Pepa

 

Jan van Eden

fam - family

 

In memoriam Cornelis van Eden (Cees)

 

In memoriam Cornelis van Eden -

30/6/1909 Krommenie - 12/3/1998 Amersfoort

 

Mijn vader was een moedig man en een man die met overtuiging geleefd heeft. Ik bedoel met dit laatste dat hij alles wat hij het zijne noemde met overtuiging uitdroeg en dát met een gevoel voor rechtvaardigheid waarin er geen onderscheid werd gemaakt tussen rang of stand, vriend of vijand, vreemdeling of familie. Nu zijn wij hier samen met vrienden en familie, en u weet dat hij door deze karaktereigenschappen dikwijls kwaad bloed zette en familie ruzies veroorzaakte. Het is nu eenmaal niet altijd zo goed om een familie relatie, die toch altijd intiem is, te meten langs de maatlat van objectieve rechtvaardigheid. Zijn onplooibaarheid, het ontbreken van flair in de omgang met familie en vrienden was dan ook zijn zwakke kant. Maar, het is duidelijk  dat in zijn gedrevenheid, zijn rechtvaardigheidsgevoel, zijn enorme werklust en de opoffering van hemzelf voor ieder die hem nodig had, zijn maatschappelijke betekenis lag.

Persoonlijk heb ik altijd een goede relatie met mijn vader gehad en ik kijk graag naar de sterke kanten van zijn persoonlijkheid. Voor mij als kind was de overtuiging waarmee hij leefde een overweldigende ervaring. Ik herinner en ervaar mijn vader voornamelijk uit de eerste 12 jaar van mijn leven, op de momenten waarop hij actief met mij bezig was, hoe hij naast me rende om mij fietsen te leren, of hoe hij met een sjaal om mijn middel mij leerde schaatsen. Maar het is niet zozeer de activiteit zélf die indruk op mij maakte, als wel de intentie en het enthousiasme waarmee hij dingen deed. Zijn zelfbewuste aanwezigheid straalde op mij af en je mocht nooit aan zwakte toegeven. Natuurlijk, dit waren de ascetische naoorlogse jaren, je moest je zelf dingen ontzeggen voor je eigen toekomst en voor die van de anderen, er werd niet naar je zelf toegerekend. Mijn vader ontzag zichzelf nooit, zette zich volledig in voor anderen, en voor ons gezin was hij zorgzaam maar veeleisend. Na mijn lagere school was mijn vader er nauwelijks meer, hij ging op in zijn werkzaamheden, ik was verantwoordelijk voor mijzelf en zelfstandig geworden, wij gingen met elkaar om op een respectvolle wijze, er viel nooit meer een onvertogen woord tussen ons. Hij vertrouwde op mij en onze verstandhouding is na mijn twaalfde jaar eigenlijk niet meer veranderd. Ik bewonderde hem om zijn goede eigenschappen op mijn eigen relativerende manier, ik beoordeelde hem langs de maatlat van de oprechtheid en objectiviteit die hij mij zelf had bijgebracht.

Mijn vader was een moedig man en een man die met overtuiging geleefd heeft. Ik ben dankbaar dat ik zo'n vader had.

 

 

 

Back to family stories

 

Recent work of Jan van Eden

 Copyright Fundación van Eden-Santolaria
For problems or questions regarding this Web site contact vanes@fundacionvanes.org.es